Satranç, Stefan Zweig

27 Kasım 2020 Cuma 0 Yorum

İnsan Bir şey bekliyordu, sabahtan akşama kadar bekliyordu ve hiçbir şey olmuyordu. İnsan tekrar tekrar bekliyordu. Hiç birşey Olmuyordu. İnsan bekliyor, bekliyor, bekliyordu, düşünüyor, düşünüyordu şakakları ağrımaya başlayana kadar düşünüyordu. Hiçbir şey olmuyordu. İnsan yalnız kalıyordu. Yalnız,Yalnız.
Yazar