Küçük Prens, Antoine De Saint-Exupéry
Ah, Küçük Prens'im! Senin o üzüntü dolu küçük hayatını yavaş yavaş anladım böylece. Uzun bir süre günbatımındaki tatlılık tek avuntun olmuştu. Bu ayrıntıyı dördüncü gün öğrendim. Ne demiştin bana o sabah? "Günbatımını çok seviyorum. Hadi gidip bir günbatımı görelim." "Ama beklemek gerek." "Neyi." "Güneşin batışını." Önce ne şaşırmıştın! Sonra da kendi kendine gülmüştün. Demiştin ki bana: "Kendimi hep bizim oralarda sanıyorum!" Öyle ya. Amerika'da öğle iken Fransa'da günün batmakta olduğunu bilmeyen yoktur. Fransa'ya bir dakika içinde uçabilirseniz günbatımına yetişebilirsiniz. Ne yazık ki Fransa çok uzak bir ülke. Ama sen küçük gezegeninde iskemleni şöyle bir kımıldatsan oldu bitti. Güneşin batışını, alacakaranlığın çöküşünü artık gör görebildiğin kadar... Demiştin ki: "Günde tam kırk dört tane günbatımı gördüğüm olmuştur." Sonrada eklemiştin: Biliyor musun, insan üzgün olunca günbatımının tadına daha iyi varıyor." "Demek sen kırk dört günbatımı izlediğin gün pek üzgündün." Küçük prens buna karşılık vermedi.
0 Yorum :
Yorum Gönder