Şeker Portakalı, José Mauro de Vasconcelos
''Nen var Zeze?" "Hiç. Şarkı söylüyordum." "Şarkı mı söylüyordun?" "Evet." "Öyleyse ben sağır olmalıyım." İnsanın içinden de şarkı söyleyebildiğini bilmiyor muydu yoksa? Bir şey demedim. Bilmiyorsa bunu ona öğretmeyecektim. "Daha çok anlat" dedim. "Hoşuna gidiyor mu?" "Çok. Elimden gelse seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum." "Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?" "Gider gibi yaparız." "Uyuyalım. İnsan uyudu mu her şeyi unutur." Çocuk yüreği unutur ama affetmez. "Önemi yok, onu öldüreceğim!" "Ne diyorsun sen küçük; babanı mı öldüreceksin?" "Evet yapacağım bunu. Başladım bile. Öldürmek, Buck Jones'un tabancasını alıp güm diye patlatmak değil! Hayır. Onu yüreğimde öldüreceğim, artık sevmeyerek... Ve bi gün büsbütün ölecek." "Bu küçücük kafada ne büyük bir hayal gücü!" Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum. " Çünkü eşsiz bir yüreğin var Zeze
0 Yorum :
Yorum Gönder