Kahperengi, Hande Altaylı

Yıllar boyu içinde taşıdığın ve artık bir parçan haline gelmiş birinin seninle sizli bizli konuşurken,belki bir kaç güne kadar adını bile du...

Kahperengi, Hande Altaylı

Demirden bir korku, yüreğin şeklini alıp oturdu göğsüne.

Kahperengi, Hande Altaylı

"Bazen insan ruhu yüzünü geceye döner ve o zaman hiç güneş doğmaz. Gün bir döngü değil, monoton bir çizgi halini alır ve dünya tıpkı ...

Kahperengi, Hande Altaylı

Biliyorsun anlatmadan yaşamamam ben

Kahperengi, Hande Altaylı

! Ben de zaten kısmet olsa..." diye söylendi içinden.

Kahperengi, Hande Altaylı

Çektiği acının, yanan yüreğinin, göğsüne oturan taşın sebebi özlem değil, kimsesizlikti. Kimsesizlik.

Kahperengi, Hande Altaylı

... kimse günahlarıyla karşılaşmak istemezdi; özellikle de o günahlar toprağın altındaysa ...

Kahperengi, Hande Altaylı

Bazı insanlar ve onlara ait anıların mazide kalması daha iyiydi. Hiç değişmeden, değiştirilmeden, yeniden yazılmadan, sessizce unutuluşa bır...

Kahperengi, Hande Altaylı

Geçmişin asla sandığımız kadar uzakta kalmadığı gerçeğiyle yüzleşmek, yeteri kadar uzağa gidemediği kaygısını doğuruyordu.

Kahperengi, Hande Altaylı

Aşık olmanın piranha yutmak olduğunu o günlerde öğrendi.

Kahperengi, Hande Altaylı

Duygular gibi hatıralar da karşılıksız çıkabiliyordu. Aynı günler herkeste farklı izler bırakıyordu ve aynı hikayeye herkes farklı filmler ç...

Kahperengi, Hande Altaylı

Bir şey olmaktan çoktan umudunu kesip sadece var olmak için çabalayan insanların vurdumduymazlığı mahallenin her taşına sinmişti. Fakirli...

Kahperengi, Hande Altaylı

Bir insana yüzde yüz güvenmekle yüzde doksan dokuz güvenmek arasında dağlar kadar fark vardı. Çünkü eksilen yüzde birin nereden eksildiğini ...