Korku, Stefan Zweig
"Üzülmek mi? Evet, üzgündüm; ama artık acımaya ihtiyacı yok. Cezadan dolayı kalbi daha da hafifledi, partiyi kaçıracağı için yas tutsa da. Dün acınacak durumdaydı çünkü bütün gün sallanan atın parçalarının peşinde suçluyu ararken o da çok geçmeden her şeyin ortaya çıkacağından dolayı acı çekerek beklemekteydi. Korku cezadan daha zorlanabilir bir şeydir çünkü ceza somuttur. Gergin bir durumda beklemeden daha yorucu bir şey yoktur. Kızımın üzerine ilan ettiğim karar gerginliği kopardı ve hemen rahatlamış hissetti. Çocuğun gözyaşları seni aldatmasın. Onlar hep içinde baskı altında tutuluyordu.; Şimdi ise istediği gibi ağlayabiliyor; saklayacak bir şeyi yok. Gözyaşları hapsedilmiş durumdayken korkunç acı verir..."
0 Yorum :
Yorum Gönder