Korku, Stefan Zweig
"Bir gülümseme yavaşça dudaklarına yerleşip yayıldı. Bütün bunların, yaşamının ve mutluluğunu oluşturan her şeyin tadını daha derinden çıkarabilmek için gözleri kapalı sessizce yattı. İçinde bir şey hala usulca sızlıyordu ama bu umut vadeden bir acıydı. Hafif yakıcı ama yumuşak... Tamamen iyileşmeden önce yaraların hafifçe sızlaması gibi..."
0 Yorum :
Yorum Gönder